Τα συναισθήματα και οι σκέψεις της συνείδησης του δημιουργού μπορούν να εντοπισθούν τις νύχτες σε γλυκά ή αλμυρά νερά, σε λίμνες του εσωτερικού και του εξωτερικού, σε έλη προηγούμενων δεκαετιών, σε γερμανικά ποτάμια και δέλτα. Πολλές οι ανυπέρβλητες δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρώπινη φύση σε τούτες τις νύχτες με τα χέλια. Ταξίδια δίχως επιστροφή για τον προσωπικό θρήνο του ενός... και των πολλών, για την εύθραυστη αποδοχή της νέας κατάστασης. Επτά οι μέρες της δημιουργίας, επτά οι εσωτερικοί διάλογοι ακατέργαστης θεατρικότητας, -διάλογοι που λειτουργούν ως ιντερμέδια παρελθοντικής δράσης- επτά οι προσπάθειες του λαβωμένου έμμετρου λόγου. Και στο τέλος έρχονται και καταλαμβάνουν τον χώρο τους στο κείμενο όλα τα συμπληρώματα της προκλητικής αυτοέκθεσης με την πίστη πως θα καταλήξουν σε στέρεα συμπεράσματα. Μια ανθρώπινη ιστορία στήνεται με νοσταλγία και γλυκύτητα σε τόπο αγαπημένο για να εξυπηρετήσει την ομαλή συνέχεια της συνήθειας και να απαλύνει την απώλεια και την πλάνη. Αδυνατεί ο αφηγητής να εξελίξει τους ήρωές του, ασθενική η πλοκή και η δράση, ερωτηματικά μοίρας και τύχης συγκινούν...